علم یکی از پیش ران های توسعه جامعه است، اما پژوهش های علمی مصون از خطا و عاری از نفصان و کاستی نیستند. از همین رو هر پژوهشگر علاوه بر تمرکز بر موضوع پژوهش خود، باید دورنمایی از پژوهش ورزی، کارکردها، محدودیت ها و خطاهای آن داشته باشد. این مستلزم آن است که پژوهش خود به موضوع پژوهش تبدیل شود. چنین حیطه ای را فراپژوهش می نامند. . .